| |
Astrologia jest nauką samodzielną. Wyjaśnia nam ona bardzo wiele. Z jej znajomości dużo się nauczyłem i wielokrotnie odniosłem korzyści.
Albert Einstein
Numerologia jest nauką usiłującą wydobyć, nazwać i uporządkować, za pomocą obiektywnych metod, naszą wewnętrzną, intuicyjną wiedzę. To ona może stać się magicznym kluczem do naszego wnętrza, ale jest nim także każda inna wiedza ezoteryczna, przeżycie mistyczne lub technika medytacyjna, pod warunkiem, że jest w nas wewnętrzny przymus poznania prawdy, zrozumienia, a więc — rozwoju. Że jest on silniejszy od strachu przed śmiercią, która zawiera się w każdej głębokiej przemianie wewnętrznej, wystawiającej na próbę nasze uczuciowe, rodzinne i zawodowe związki.
Numerologia to narzędzie, jak każde inne. Każdy je używa z poziomu własnych możliwości postrzegania i potrzeb. Najnowszego, wspaniałego komputera można używać wyłącznie jako kalkulatora, nie wiedząc lub nie chcąc poznać wszystkich jego możliwości. Tak samo jest z Numerologią — dopóki traktujemy ją jak kalkulator, nie dane nam będzie poznanie jej kosmologicznych i kosmograficznych przestrzeni. A nie możemy jej traktować inaczej, dopóki sami nie wyjdziemy ze stadium kalkulatora.
Źródła Numerologii, jak twierdzą badacze okultystyczni, sięgają czasów Atlantydy, a może nawet cywilizacji Lemurii, jednak najstarsze przekazy mówią o wykorzystaniu tej wiedzy przez starożytnych Hindusów. Liczbą, jako symbolem ezoterycznym, posługiwali się kapłani starożytnych Indii, egipscy hierofanci, Sumerowie, Chińczycy i Fenicjanie, Babilończycy, Chaldejczycy i Grecy.
Inspirującą rolę dla części numerologów odgrywała, i wciąż odgrywa, tradycja mistyki żydowskiej, skumulowana w Kabale (Kabała znaczy dosłownie: tradycja, przekaz rzeczy boskich), a zwłaszcza w głównym dziele literackim nurtu kabalistycznego, XIII-wiecznej Księdze Zohar, przełożonej wspaniale na język polski i opatrzonej własnym komentarzem przez Ireneusza Kanię. Kabaliści upatrywali w 22 literach alfabetu hebrajskiego tajemny szyfr świata, którego autorem miał być sam Jahwe. Klucz do zrozumienia owego szyfru stanowiła gematria – wiedza przyporządkowująca każdemu znakowi alfabetu dwie wartości: dźwięk i liczbę, i nadająca liczbie wymiar mistyczny. Gematria weszła do tradycji kabalistycznej i stała się narzędziem interpretacji Starego Testamentu, gdzie ukryty sens słowa odsłania się poprzez odczytanie znaczenia liczby, będącej źródłem danej litery. Wychodziła bowiem z przekonania, że Bóg stwarzał świat wypowiadając nazwy kolejnych rzeczy, czyli że litery alfabetu hebrajskiego stanowiły narzędzie stworzenia. Kabaliści uważali także, że obecny w imieniu danej osoby kod numeryczny określa jej charakter, odsłaniając zarazem to, co jej pisane.
Podstawy Numerologii, takiej, jaką dziś znamy, stworzył grecki filozof Pitagoras, żyjący w VI wieku przed Chrystusem. Podstawowym dla filozofii pitagorejskiej było założenie, że element boski we Wszechświecie wyrażony jest w matematyce, zaś człowiek może uchwycić naturę rzeczy tylko poprzez liczbę. Źródłem współczesnej Numerologii jest więc mistyczny nurt greckiej myśli filozoficznej, który postrzegał liczbę jako Zasadę Istnienia Wszechświata.
Wiele setek lat później wybitny fizyk, lord Kelvin, powiedział: Jeśli to, o czym mówicie, nie może być wyrażone w liczbach, nasza wiedza jest niewystarczająca.
U swych źródeł nauka i wiedza tajemna stanowiły nierozerwalną całość. Pierwsza była instrumentem do poznania drugiej poprzez obserwację rzeczywistości zewnętrznej, która z kolei odbijała się echem we wnętrzu, poruszając intuicję i wywołując olśnienie zrozumienia mistycznego. Pitagoras uważał więc, że jednym ze sposobów doskonalenia duszy jest praca naukowa, gdyż poprzez obcowanie z czystymi symbolami matematycznymi człowiek buduje swą wewnętrzną harmonię i osiąga zestrojenie z prawami Kosmosu.
W związku z tym, że źródłem powstania dźwięku jest ruch opisywany przez liczbę, także sfery gwiezdne krążące dookoła środka świata wydają dźwięk, albowiem odległości pomiędzy nimi tworzą harmonijną proporcję wyrażoną stosunkiem liczbowym. Ten harmonijny dźwięk gwiezdnych przestworzy, niesłyszalny dla naszych uszu, nazwali pitagorejczycy muzyką sfer, zaś harmonijnie zestrojonemu Wszechświatowi nadali nazwę Kosmosu (ładu).
Numerologia jest więc obszerną, kompleksową techniką poznania kosmicznego ładu i jego odwzorowania w naturze człowieka, opierającą się na znajomości symboli kosmicznych, jakimi są liczby i litery. Każda liczba jest symbolem ukrytego prawa odbitego w rzeczywistości fizycznej, wyraża i opisuje formę materii. Jest symbolem ruchu i przemiany, odnoszącym się zarówno do budowy atomu, jak i cykli natury. Życie i forma są wibracją, która może być opisana poprzez liczbę, a kiedy ustaje ruch, zamiera życie.
Numerologia jest jak gest, którym wysypujemy garść opiłków metalu w pobliżu magnezu. Regularne słoje ujawniają niewidzialne fizycznym okiem linie sił pola magnetycznego, wytwarzanego przez magnes. Pozwala zrozumieć sens zdarzeń i ich funkcję w naszym życiu, odkrywa tajniki naszej osobowości i cel, dla którego przyszliśmy na świat. Przypomina, że podlegamy tym samym prawom, co Natura.
Bez zapoznania się jednak z Kabalistycznym Drzewem Manifestacji , znanym jako Drzewo Dobra i Zła, Życia i Wiedzy czy też Sefirotyczne, nie możemy do końca zrozumieć istoty Liczb. Są one wypełnione sensem wszystkich poczynań wywodzących się z Jedni, a prowadzących do manifestacji esencji boskiej w materii, zawierają podstawowe impulsy kosmologicznego wzorca naszych rzeczywistości (wewnętrznych i zewnętrznych).
Niegdyś Numerologia i Astrologia były świętymi naukami. Wtajemniczeni kapłani i doradcy używali jej, by nakierowywać decyzje i wydarzenia na odpowiedni tor w zgodzie z zamysłem dla Ludzkości. Mogli więc robić to jedynie na stopniu władców: faraonów, cezarów, królów itp. Posiadali oni wiedzę na poziomie kosmicznym, operowali okresami eonów lat, wiedzieli, jaki skutek za tysiące lat spowoduje decyzja obecnego władcy. Był to jeszcze czas, gdy wcielenia odbywały się z klucza, czyli prawo hierarchii zapewniało odgórne kierowanie ewolucją. Gdy miała się przejawić na Ziemi jakaś cecha, czy postawa, musiała znaleźć odwzorowanie w funkcji społecznej. Na samym początku więc istoty o umiejętnościach przewodzenia, rozwiązywania problemów, uzdrawiania i opieki wcielały się w króli czy faraonów czy jakichkolwiek przewodników danego obszaru ludzkiego, by krystalizować prawa uniwersalne w rzeczywistości ziemskiej. Stąd wpojone w nas gdzieś przeświadczenie, że król czy przewodnik to zbiór cech koniecznych do wypełniania takich funkcji.
Wielowiekowy staż wiedzy o liczbach nie oznacza, że istnieje jedna prosta definicja tego, czym się zajmuje numerologia i na jakiej metodzie się opiera. Czy to system wróżebny? Tak sądzą niektórzy. Sztuka? Technika? Rodzaj magii? Podpórka dla uprawiania psychoterapii w oparciu o kombinacje symboli liczbowych nakierowane na lepsze zrozumienie mechanizmów psychicznych, motywacji i zachowań człowieka? Numerologia zapewne jest tym wszystkim po trosze. I może jest jeszcze czymś więcej, dobry numerolog musi bowiem posiadać dar intuicji. Mniej chwalona i mniej atakowana niż jej efektowna siostrzyca, astrologia, pozostaje numerologia najczęściej nie wiadomo do czego przydatną łatwą rozrywką. Bo w końcu każdy potrafi w mig podliczyć swoją datę urodzenia i sprowadzić ją do jednej cyfry.
Dziś, podobnie jak astrologia czy nauka o biorytmach, wiedza numerologiczna spauperyzowała się i ma również zastosowanie czysto praktyczne: służy ona między innymi do rekrutacji personelu w przedsiębiorstwach, do oceny możliwości i dynamiki firm, do prognozowania skutków życiowych i ekonomicznych decyzji, a także do diagnozowania i programowania przebiegu leczenia wielu chorób, między innymi raka i stwardnienia rozsianego.
|
|